മരീചിക

മഞ്ഞുപെയ്ത ആ രാത്രിയില്‍ ,
വെന്തുനീറുന്ന തന്റെ മനസ്സൊളിപ്പിക്കാന്‍ അവളുടെ നെഞ്ചില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി വിങ്ങുമ്പോള്‍ ,
നിന്നെ മുലപ്പാല്‍ മണക്കുന്നുവെന്നു അവന്‍ പറഞ്ഞില്ല....
നിന്റെ കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ ചുറ്റും, കാലം കറുത്ത ചായം പൂശിക്കഴിഞ്ഞെന്നും ....
പിന്നീടുള്ള പകലിരവുകളില്‍ അവന്റെ സുഖ - സന്തോഷങ്ങള്‍ അവളുടേത്‌ കൂടിയായപ്പോള്‍....അവന്റെ ഉച്ച്വാസങ്ങളാണ് ഇനി തന്റെ നിശ്വാസങ്ങളെന്നു അവള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ,,ഈ നിമിഷങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും കൊഴിയാതിരുന്നെങ്കിലെന്നു തേങ്ങിയ , അവളുടെ ഹൃദയം..
തന്റെ വിയര്‍പ്പു ചാലിട്ടൊഴുകിയ നെറ്റിയിലമര്‍ന്ന അവളുടെ നനഞ്ഞ ചുംബനങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം,
അവന്റെ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ പരിമിതമായിരുന്നു..
എന്നും...

അന്നൊരിക്കല്‍ , സദാചാരത്തിന്റെ നേര്‍ത്ത സ്തരം ഭേദിച്ച് ,അവന്‍ അവളില്‍ ലയിച്ചു ചേര്‍ന്ന് പടര്‍ന്നപ്പോള്‍.....
നിര്‍വൃതിയുടെ മൂര്ധന്യതയില്‍ കണ്പീലി നനഞ്ഞ്,ചുണ്ടുകള്‍ വിറകൊണ്ട്,.'നീ ഇപ്പോ , ഈ നിമിഷം മുതല്‍ എന്റേത് മാത്രമായി 'എന്ന് പറയാന്‍ ,പാതി മുറിഞ്ഞ സ്വപ്നം ആവളെ അനുവദിച്ചില്ലെന്നോ !!
ദൂരെ കുന്നിറങ്ങി വരുന്ന മഴക്കു , അകമ്പടി നല്‍കുന്ന ഈറന്‍ കാറ്റില്‍ ,അവന്റെ വിയര്‍പ്പു മണമുള്ള നെഞ്ചില്‍ തൂവിയേക്കാവുന്ന ജലകണങ്ങള്‍ ഒപ്പിയെടുക്കേണ്ടത് അവളുടെ അധരങ്ങളല്ലയെന്നോ ...!!
അവന്റെ നെഞ്ചില്‍ തുള്ളിക്കളിക്കുന്ന ചുവന്ന പനിനീര്‍പ്പൂവുപോലെയുള്ള കുഞ്ഞു കാലടികളും,തേന്‍ തുളുമ്പുന്ന ചോരിവായ്ച്ചുണ്ടുകളും,പിറന്നത്‌ അവളുടെ പാഴ് ഗര്ഭപാത്രത്തിലല്ലയെന്നോ...
‍ എല്ലാം വെറും സ്വപ്നമെന്നോ ...
പഴി കേള്‍ക്കാന്‍ മാത്രം നിഘണ്ടുവിലിടം നേടിയ ''വിധി ''യെന്ന രണ്ടക്ഷരവും,മിഴിയിണ തുളുമ്പാതെ മന്ത്രിക്കാന്‍ ''നിനക്ക് നന്മകള്‍ നേരുന്നു'' വെന്ന മൂന്നുവാക്കുകളും,
അവനും അവള്‍ക്കുമിടയില്‍ അദൃശ്യമായ മതില്‍ പണിയുന്ന കാലം,ജ്വലിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന സൂര്യനും ,നക്ഷത്രങ്ങളും,കരിക്കട്ടയായി കൊഴിഞ്ഞു താഴേക്ക്‌ പതിക്കും...
ഇരുട്ടാകും.... അവള്‍ക്ക് ചുറ്റും ഇരുട്ടാകും ....
തണുത്തുറഞ്ഞ ഇരുട്ട്.....!!